استراتژي تهويه به هنگام حريق در تونل ها (مطالعه موردي: تونل گندمكار)

هدف اصلي از سيستم هاي تهويه در تونل هاي جاده اي، مترو و معادن تامين هواي تازه براي مصارف معمول و از بين بردن آلودگي است. آتش سوزي ضمن اينكه بر جريان تهويه تاثير مي گذارد از رسيدن هوا به بعضي از قسمت هاي تونل جلوگيري مي كند در زمان آتش سوزي دمش هوا به تونل ها در دو مرحله صورت مي گيرد: مرحله اول تخليه هواي آلوده جهت ايجاد يك فضاي خالي از دود در نزديك كف تونل براي خروج مردم و ماشين ها و مرحله دوم اطفاء حريق است كه در آن دود و حرارت ناشي از آتش به سرعت به خارج از تونل هدايت مي شود. در مرحله اول لازم است هواي تازه با سرعتي آرام موسوم به سرعت بحراني به تونل دميده شود تا موجب اغتشاش دود و توسعه آتش سوزي نشود و در مرحله دوم جريان هوا نيازمند يك سرعت حداكثري است تا هم به سوختن سريعتر مواد سوختي پخش شده در فضاي تونل كمك كند و هم جريان را يكطرفه نمايد. در اين مقاله بر اساس روش پيارك و ساير روش هاي موجود محاسبات مربوط به سرعت بحراني و سرعت حداكثري در هر دو باند تونل گندمكار، واقع در آزادراه خرم آباد- پل زال آورده شده است. طبق اين محاسبات سرعت بحراني در باند راست 2/95 و در باند چپ 3/3 متر بر ثانيه و حداكثر سرعت مجاز در باند راست و چپ به ترتيب 7/2 و 7 متر بر ثانيه برآورد شده است كه همگي از استانداردهاي بين المللي تبعيت مي كنند.

كلمات كليدي:

تونل گندمكار، آتش سوزي، سرعت بحراني، روش پيارك، آزاد راه خرم آباد -پل زال