استفاده از مدلسازی زمین آماری به منظور تخمین فاصله داری ناپیوستگی ها در تونل انتقال آب بهشت آباد

یکي از مهمترین پارامترهای موثر بر رفتار سازه های زیرزميني، فاصله داری ناپيوستگي ها در مناطق مختلف محل اجرای پروژه است. این پارامتر در بسياری از سيستم های طبقه بندی توده سنگ مانند RMR و Q به عنوان یکي از عوامل موثر بر ميزان بار وارد بر سازه و سيستم نگهداری گنجانده شده است. از این ميان ميتوان پارامتر فاصله داری موجود در سيستم طبقه بندی RMR را پركاربردترین پارامتر مورد استفاده در این خصوص دانست. در بيشتر مواقع به منظور تخمين این پارامتر در گستره محل اجرای پروژه از تلفيق روند مشاهده شده ميان گمانه ها و درزه نگاریهای سطحي استفاده ميشود. با این حال در بيشتر پروژه های ژئوتکنيکي فاصله ميان گمانه ها بسيار زیاد بوده و بر اساس درزه نگاریهای سطحي نيز نميتوان به تخمين درست این پارامتر در اعماق حفر سازه پرداخت.در این پژوهش با استفاده از روشهای زمينآماری به تخمين پارامتر فاصله داری دسته درزه  بحراني در راستای محور تونل انتقال آب بهشت آباد پرداخته شد. نتایج مدلسازی زمين آماری نشان داد استفاده از روشهای زمينآماری به منظورتخمين این پارامتر در نقاط مجهول توجيه پذیر است. همچنين نتایج اعتبارسنجي نشان داد مدل از دقت بالایي برخوردار بوده و تخمين های انجام گرفته بر این اساس دارای سطح اعتماد مناسبي است. استفاده از تخمين زمينآماری در این پژوهش، علاوه بر هزینه بسيار كم و دقت مناسب موجب شد شناخت بهتری از نقاط ضعف و قوت اكتشافات درزهنگاری در مناطق مختلف مسير تونل حاصل شود.

کلمات کلیدی:

فاصله داری ناپیوستگی ها، تخمین زمین آماری، سیستم طبقه بندی RMR ، تونل انتقال آب بهشت آباد

نویسندگان:

محمد دوست محمدی (دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی معدن، پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران)

احمد جعفری (عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی معدن، پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران)

امید اصغری (عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی معدن، پردیس دانشکدههای فنی دانشگاه تهران)

دومين كنفرانس ملي مهندسي ژئوتکنيک ایران (1393)