تهیه پروفیل های بیشترین محدوده تزریق دوغاب در محور سد سررود، با استفاده از پارامتر های زمین شناسی مهندسی وارائه مدل سلسله مراتبی( AHP )

در پروژه های سدسازی از آنجا كه انتخاب محل شالوده تابع عوامل زیادی چون وضعيت توپوگرافي، شرایط هيدروژئولوژی و تکتونيک منطقه است، بنابراین براحتي نميتوان به صرف اینکه زمين منطقه ای سست و ضعيف است از آن منطقه صرف نظر كرد، بلکه باید توسط تکنيک ها و روش های موجود در علم ژئوتکنيک زمين آن منطقه را به سازی نمود تا بتواند به عنوان محل احداث پروژه انتخاب شود . عدم پایداری یک سد معمولا از ساختارهای زمين شناسي از قبيل گسل، درزه، سنگ های سست و ضعيف و در بعضي پروژه ها از غارها، فضاهای زیرزميني و كارستها ناشي ميشود. لذا ميتوان گفت كه بهسازی پي در سدها یکي از مهمترین عواملي است كه در پایداری سد نقش دارد. منظور از بهسازی پي بهبود شرایط هيدروژئولوژیکي و ویژگيهای ژئومکانيکي توده سنگي و تشکيلات آبرفتي پي سد بلحاظ جلوگيری از نشت آب و بالابردن مقاومت و كاهش تغيير شکل پذیری آن است. سد سررود در شهرستان كلات در شمال استان خراسان رضوی كه موضوع تحقيق این مقاله مي باشد جزء چنين سدهایي است كه این نياز به صورت چشمگيری در آن مشاهده مي شد، بنابراین پي محور و شوت سرریز از لحاظ گسله بودن مورد ارزیابي قرار گرفت ومشخص گردید، جناح چپ تحت تاثير این گسلها قرار گرفته است. با بررسي كيفيت توده سنگ ساختگاه وآزمایش های نفوذ پذیری محور سد، رفتار پي مورد ارزیابي قرار گرفت ومشخص گردید كه جناح چپ نسبت به جناح راست از نفوذ پذیری بيشتری بر خوردار مي باشد.با توجه به این موارد، پهنه بندی محورسد بر اساس پارامتر های زمين شناسي مهندسي و آزمایش های نفوذ پذیری انجام گردید و در نهایت پهنه بندی بيشترین محدوده خورند دوغاب بر اساس این پارامتر ها و با استفاده از مدل AHP تهيه گردیده است.

کلمات کلیدی:

سد سررود، تزریق، پارامترهای زمین شناسی مهندسی، نفوذ پذیری، پهنه بندی، مدلAHP

نویسندگان :

حمید قالیباف محمد آبادی (کارشناس ارشد زمین شناسی مهندسی، شرکت مهندسین مشاور تماوان)

محمد غفوری (استاد گروه زمین شناسی مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد)

غلامرضا لشکری پور (استاد گروه زمین شناسی مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد)

دومين كنفرانس ملي مهندسي ژئوتکنيک ایران (1393)