بررسی مقایسه ای حفاری زیرزمینی ایستگاه مترو به روش پیش نگهدارنده طاق بتنی و روش گالری کناری

امروزه با توجه به گسترش روز افزون محيط های شهری، افزایش تراكم سازه های سطحي و كمبود فضاهای لازم برای حمل و نقل درون شهری، نياز به اجرای سازه های زیرزميني در محيط های شهری بيشتر از گذشته احساس مي شود. از آنجا كه اكثراً شهرها در زمين های نرم و آبرفتي قرار دارند، اجرای فضاهای زیرزميني در زمين های شهری همواره توأم با خطراتي است كه عمده ترین آنها مسأله نشست سطح زمين و تأثير آن بر سازه های اطراف مي باشد. بنابراین اجرای بهينه و تأمين ایمني فضاهای زیرزميني در هنگام ساخت و پایداری دراز مدت از جمله عواملي است كه باید توسط طراحان سازه های زیرزميني مورد توجه قرار گيرد. در این خصوص ساخت فضاهای زیرزميني بزرگ مقطع مانند ایستگاه های خطوط مترو از اهميت خاصي برخوردار مي باشد. از مترو خط هفت تهران به روش پيش نگهدارنده طاق بتني مورد بررسي قرار مي گيرد. بدین منظور X در این مقاله، اجرای ایستگاه زیرزميني 7 با مدل نمودن تمامي مراحل حفاری به روش پيش نگهدارنده طاق PLAXIS 3-D TUNNEL تحليل عددی سه بعدی با استفاده از نرم افزار  بتني و در نظر گرفتن هندسه ایستگاه و مشخصات دقيق خاک انجام شده است. نهایتا منحني های نشست تهيه شده و با نشست های متناظر با فرض حفاری به روش گالری های كناری و نيز برخي روابط تجربي موجود در این زمينه مقایسه گردیده است. بررسي نتایج حاصل در زمينه پایداری و نيز تغيير شکل های سطحي ناشي از حفاری ایستگاه نشان مي دهد كه با توجه به معيارهای موجود، روش X حفاری پيش نگهدارنده طاق بتني برای اجرای ایستگاه مناسب تر خواهد بود. 

کلمات کلیدی :

PLAXIS 3-D TUNNEL ، ایستگاه زیرزمینی مترو، نشست سطحی، تحلیل عددی سه بعدی، روش پیش نگهدارنده طاق بتنی

نویسندگان :

سعید حجازی راد (دانشجوی کارشناسی ارشد عمران ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان)

علیرضا جان نثاری (مسئول دپارتمان تونل معاونت مهندسی پروژه متروی خط 7 تهران ، شرکت مهندسی سپاسد)

نوید گنجیان (استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی - واحد علوم و تحقیقات تهران)

اولین کنفرانس ملی مهندسی ژئوتکنیک ایران (1392)