اثر تغییر فواصل قائم بین مهاریها بر تغییرمکانهای دیواره گود

برای احداث گودهای ایمن و پایدار روش های مختلفي وجود دارد كه یکي از پركاربردترین این روش ها استفاده از سيستم مهاری است. در طرح پایدارسازی گود به روش مهاری علاوه بر طراحي طول و قطر)یا تعداد رشته ها در مهارهای از نوع استرند(، طراحي فواصل بين مهاری ها نيز از اهميت بسياری برخوردار است و در بيشتر طرح های اجرایي خصوصا در ایران فاصله بين مهارها به 3 متر محدود مي شود. در اینجا سعي شده است تا به كمک نرمافزار GeoStudio و ABAQUS ، اثر افزایش فاصله بر تغيير مکان های دیواره ی گود و نيز پایداری كلي از طریق مقایسه ی نتایج طرح های 3 ، 4/5 ، 6 و 8  متری مورد بررسي قرار گيرد و جهت بررسي اثر شاتکریت در كنترل تغيير مکان ها، این مدل ها با دو ضخامت 10 و20 سانتيمتری برای شاتکریت مورد تحليل قرار گرفتند. سایر خصوصيات طرح ها حتي الامکان یکسان در نظر گرفته شد. با مقایسه ی نتایج بدست آمده مشخص شد كه در صورت برابری ضرایب اطمينان طرح ها تغيير فواصل مهارها تاثير قابل ملاحظه ای بر حداكثر جابجایي دیواره ندارد. همچنين اثر تغيير ضخامت شاتکریت تنها در فواصل بين مهاری ها در تراز های پایيني به مقدار جزیي قابل مشاهده است.

کلمات کلیدی:

گودبرداری عمیق، مهاری، تغییرمکان افقی دیواره، مدلسازی عددی

نویسندگان:

محمد جواد شهیری (کارشناسی ارشد ژئوتکنیک دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر)

عباس سروش (دانشیار دانشکده مهندسی عمران و محط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر)

دومين كنفرانس ملي مهندسي ژئوتکنيک ایران (1393)