ارائه يك الگوريتم جديد براي تغيير روش استخراج از روباز به زيرزميني؛ مطالعه موردي: كانسار چادرملو

تاكنون روش هاي مختلف و بعضا پيچيده اي براي تعيين حد روباز-زيرزميني ارائه شده است. با توجه به عدم كارائي اين روش ها در تعيين عمق بهينه تغيير روش از روباز به زيرزميني، در اين مقاله، يك الگوريتم بر مبناي مقايسه نسبت باطله برداري مجاز و كل براي نوع خاصي از كانسارها ارائه گرديده است. براساس اين روش، يك تراز مشخص كه در آن نسبت باطله برداري بطور تصاعدي افزايش مييابد به عنوان عمق نهايي پيت فرض ميشود و سپس نسبت هاي باطله برداري مجاز (ASR) و كل (OSR) با هم مقايسه مي شوند، در صورتيكه OSR>ASR باشد، عمق مفروض مناسب و در غير اين صورت تمام كانسار بايد به روش روباز استخراج شود. براي بررسي قابليت استفاده الگوريتم پيشنهادي، كانسار چادرملو به عنوان مطالعه موردي انتخاب گرديد. در مرحله بعد، نسبتهاي باطله برداري مجاز و كل براي تراز 1245 متر از سطح دريا محاسبه شدند. بر اين اساس و با توجه به اين كه نسبت باطله برداري كل كمتر از نسبت باطله برداري مجاز بدست آمد، روش استخراج روباز براي كانسار چادرملو مناسب تشخيص داده شد و نيازي به تغيير روش نيست.

كلمات كليدي:

عمق تغيير روش، استخراج روباز، استخراج زيرزميني، نسبت باطله برداري، معدن چادرملو