تحليل ريسك براي تعيين الگوي نگهداري- مطالعه موردي : تونل تالون

توده سنگ عموماً طبيعتي ناهمگن دارد و اطلاعات مورد نياز براي طراحي حفريات زيرزميني بسيار محدود بوده و عمدتاً از شناسائيهاي محلي و آزمون هاي آزمايشگاهي به دست مي آيند، به اين دليل عدم قطعيت خروجي ها در فرايند اجراي ساختمان حفريات زيرزميني در توده سنگ وجود دارد . در اين مقاله راهكاري براي طراحي نگهداري هاي اوليه تونل بر مبناي تحليل ريسك ارائه شده است كه عدم قطعيت موجود در زاويه اصطكاك داخلي، مقاومت فشاري توده سنگ و مدول دگرشكلي را در نظر گرفته، همچنين تكنيك شبيه سازي مونت كارلو، براي تعيين عدم اطمينان از پايداري تونل استفاده شده است . با اجراي تحليل ريسك و با در نظر گرفتن هزينه هاي ساختمان و هزينه هاي خسارت ناشي از ريزش در تونل، الگوي نگهداري به صورت كمي تعيين ميشود . روش ارائه شده در تونل اكتشافي تالون مورد بررسي قرار گرفت و 12 الگوي مختلف نگهداري براي تحليل در نظر گرفته شد و از بين الگوهاي مختلف نگهداري، الگويي كه داراي حداقل ريسك بود، پيشنهاد شد . نتايج نشان ميدهد كه الگوي نگهداري P 9 شامل پيچ سنگهاي غيرتزريقي به قطر 25 ميليمتر با فاصلهداري طولي و عرضي 2 متر و به طول 3,6 متر، همراه با شاتكريت به ضخامت متوسط 15 سانتيمتر و تور سيمي در شبكه 10×10 cm و با قطر 6 mm در مقطع مورد بررسي داراي ريسك پايينتري بوده و به عنوان سيستم نگهداري پيشنهاد ميشود.

كلمات كليدي:

فاكتور ايمني، الگوي نگهداري تونل، تحليل ريسك، شبيه‌سازي مونت كارلو